ngupahan maneh
Mun pareng ibun ngeclak janari
ngumpul minuhan leuwi
rek ditawu keur ngabasuh beungeUt harieum
sugan nepi kana ati
sakeclak-sakeclak rek dirarasakeun
diantep mapay urat-urat badag
dina lengkah apay-apayan
muru munara cahaya sanajan ukur apal sakolebatan
dina ibun eta, dina cahaya eta
silih eusi kukatresna
sangkan ibun ngeclak mun panon poe
munceran
*041010
 |
Minggu, 10 Oktober 2010
Sabtu, 02 Oktober 2010
keutamaan membaca bismillah: keutamaan membaca bismillah
keutamaan membaca bismillah: keutamaan membaca bismillah: "Keutamaan Membaca Basmalah Written by Sahdan Dalam menafsirkan surat Al Kafirun ayat terakhir , Hazrat Khalifatul Masih Tsani bersabda b..."
Jumat, 01 Oktober 2010
KARORONCODAN
30. KARORONCODAN
Dunya teh tatalang raga. Salila raga masih dieunteupan ku hirup nya hirup teh kudu hurip. Huripna hirup tinangtu kudu dibarengan kaheman nu naker kakuatan, nu ngajurung jeung nguntup kana kamampuh. Moal boa titip diri sansang badan teh aya dikieuna. Jiga-jigana mah bakal terus sumerep kana akmana sukmana papada jalama.
Tapi lamun kitu naon atuh diri teh? Naon atuh badan teh? kasaha nitipkeun diri? naon anu dititipkeun dina diri teh? naha bet disangsangkeun dina badan? Naon anu disangsangkeun dina badan teh? Atuh meureun dunya? naha dunya bisa nalangan raga? naha raga henteu daya lamun euweuh dunya? Saha anu kudu ojah, naha dunya atawa raga? naon atuh lamun kitu hartina, ulah nepika dunya numpakan jeung ngadalikeun urang tapi kudu urang numpakan jeung ngadalikeun dunya.
Aya naon dina eta dunya nepika dipahing kitu sagala? Aya naon dina eta kecap urang meni sarua meunang peupeujeuh kitu?
Mun tea mah papada urang teu dipasihan kanyaah kunu maha kawasa. Boa teuing urang bisa saling pikaheman. Tangtu urang bakal mawa karep mangprung kamana meureun kahayang lumpat. Lamun tea mah lumpat teu mawa hakekat boa teuing balik mawa katresna. Jigana kitu, papatah teh aya benerna, sagalak-galakna oge macan moal nepikeun ngahakan anakna.
Tah didinya, kaheman eunteup diina diri sanajan ukur disangsakeun dina badan napel tara ieuh bisa lesot, sanajan gelap terus dordar ngarungrum kukabingung, ngotektak ngacak-ngacak rasa. Kaheman, kanyaah moal luntur ka ibunan moal laas kahujanan moal gedag kaanginan. Anjeun anaking anak kuring.
Mun pareng jaga dewasa bral anjeun gera miang, tarik jangkar beberkeun layar, teangan kabagjaan hirup mingkin hurip. Tulis dina ati hidep yen kolot teh miboga kaheman, sanajan nepika hulu dijieun suku, suku dijieun hulu. Tong werat ngomong mun aya pangbubutuh samemeh caringin hempak diburuan. Komo deui sasaweran geus sasadia keur ngocorkeun kanyaah anu taya wates wangenna.
*
Teu weudeu boga duit, si Sardung mah. Alesan hayang ngabahagiakeun budak. Pokna teh, keur saha deui atuh usaha teh lamun lain keur budak. Leuh....ningan kaheman oge enteup dina ati sanubari si sardung anu sakitu dug hulu pet nyawa keur ngabayuan kulawarga. Manasina can boga anak. Sagala usaha teh keur pamajikan. Ari geus boga anak mah anak nomor hji kakara pamajikan.
Ku jiga anu heueuh ngomong kituna teh. Tapi da jauh kana bohong dina nohonan jangji keur budak mah, kituna teh manehna bari belenyeng we eta teh ngajak ka tempat anu dipikahayang ku badakna. Barang beuli sagala rupa anu dipentana. Teu ieuh mikir harga jeung barang naon, anu penting mah keur kamajuan budak jeung teu matak picilakaeun, boh keur dirina boh keur batur.
Eta alesan geus mindeng pisan ngadengena. Mun tea mah diitung geus aya puluh kalina atuh, si semprul teh nyarita kitu. Giliran ngalakukeunana mah angger we matak pikarunyaeun. Puguh mindeng bati sabulan jualan cindung sok beak ku saharita.
Ari kituna mah si eta teh embung eleh wae lamun ngomong sagala rupa teh. Jeung aya we alesanana bari asup akal wae. Hese lamun ngalawanan si Sardung. Dina eleh ngomongna oge gancang ngaluarkeun hujah, dalil atawa kabiasaan budaya anu aya dimasyrakat. Dasar kasebelan, sedil Aing mah kukalakuanana teh.
Ngan kamari we, ningali si eta rada ngeunah nyeungseurikeun, dumeh cenah balik ampir-ampir ngorondang. Meni puas kana hatena teh.
Da eta we, ojol-ojol bari teu puguh-puguh nginjeum duit 20rb keur sisimpenan rek dagang. Ke balik dipulangkeun.
"Na ari hasil dagang dikamankeun atuh?", tanya teh.
"Nyeta beak kamari pake ngajajanan barudak, dumeh sikembar ulang tahun. Budak tilu diabringkeun ku Uing mah. Suka pisan Uing mah, enya oge balik ampir ngorondang".
"Ngorondang kumaha?"
"Heueuh....asa gede, mawa duit teh. Kahayang budak sagala dicumponan, henteu di piit jiga didinya ngajajan budak teh. Digolontorkeun tah ku uing mah. Puguh uing mawa duit loba atuh. Piraku budak jajana nepi ka beak sakitu, ceuk pikir teh. Teu uing mah teu di awer, di golontorkeun tah ku Uing teh. Sirikna sagede pingping atuh eta duit ngagolontor kana kahayang budak..." si Abdul eta ngomong meni teu kireum-kireum.
"Nya mawa duit sabaraha Dung meni digolontorkeun, bari nepi ka beak sagala kitu?"
"Uing mawa duit 500rb, bati cindung sabulan tateh. Tadina mah keur nambahan meuli semen ka matrial latif. Teu kaburu kabikeun, da budak keukeuh ulang taunna hayang ulin ka Jatos, Dumeh aya Uana diditu. Ku Uing diheueuhkeun jeung deuih Uing mah, ari ngajajanan budak teh tara itungan. Manasina didinya, 50rb oge meni geus dianggap badag", alah si eta ngomong meni teu diwengku kitu, jeung mamawa ka kuring sagala.
"Heueuh eta teh jamuraul euy".
"Jamuraul kumaha ari didinya. Puguh ieu mah atuh keur budak. Ngajajanan budak. Lain keur monyah-monyah sorangan".
"Heueuh ari enggeus, didinya nyiksa budak..."
"Naha?
"Ari geus...., balik dititah leumpang...bari nungtun motor. Teu jeung ukuran didinya mah ari ngabagjakeun budak teh".
"Eta mah kapohoan,...sugan, dina pesak anu kenca teh 300rb. Dumeh sarua beureumna warna duit bari tilu lambar deuih. Ari pek 30rb. Lain kasalahan Uing eta mah. Kasalahan anu nyieun duit. Meni euweuh pariasi warna nyieun duit teh. Cing atuh...bedakeun saeutik mah warnana. Ulah beureum wae, cacakan anu nyieuna nagara mah. Moal enya partey oge loba warnana, na ari duit, jiga anu kakurangan warna. Tong itungan kana untung rugi ari nyieun warna keur duit mah, da eta teh kapentingan keur rakyat, jiga anu sieun pisan ...buktina tuh Uing hampir karoroncodan atuh. Balik ti Jatos, ninggali duit ukur 30rb deui. Untung Uing teu ditangkep ku satpam oge".
"Naha make ku satpam?"
"Anak Uing rek sakopkopeun nyokot baju, alus warnana dumeh aya gambar teuing dakocan teuing naon tateh...ditinggali labelna 129.900. Ceuk Uing teh beuli, bari ngodok pesak. Terus diitung, ngoprot uing mah euy tarang teh ku kesang..."
"Hahahahahah...eta alesan kabudak kumaha....?"
"Uing tea tuh pinter...ceuk uing teh, hayu urang tinggalian heula, acuk anu sae, tuh beh ditu..."
"Siah ngobohong..."
"Ah eta mah meh anak uing teu kuciwa we atuh, karunya".
"heueuh ari enggeus kabeh ditu?"
"Ku Uing gancang diajak meuli es kalapa muda, bari terus diajak balik....hehehe".
"Alah siah eta ngomong meni ku babari kitu".
"Ceu Uing kabudak....meuli baju kitu mah keu engke di Garut oge loba. meh teu beurat deuih dina motor. Bakal rib-rib mawana".
"Puguh budak geus ngarasa cape atuh, sirikna sakeresek koin ku uing mah eta budak ulin dina sakabeh mainan budak. Sagala dicoba ditumpakkan di maenkeun".
"Geus mah amitan ka Uana, belenyeng we balik....Alhamdulilah salamet, teu ditangkep polisi padahal Uing mawa budak tilu atuh...Dina ayana oge polisi, Uing mah rek amitan tiheula, hampura ieu mah lain rek ngalanggar, tapi keur ngabagjakeun barudak. Dinten ayeuna ulang taun. Bilih bapak bade masihan hadiah ulang taun kanggo pun anak mangga. Geus diarncang ku Uin gmah pijawabeun ka polisi bisi naya jeung megat".
"Hahahaha......moal enya oge percaya atuh dung, Polisi ku jawaban kitu"
"kumaha beungeut atuh, ari beungeut pi kasebelen mah enya we kitu, ari beungeut jiga Uing kieu mah, Polisi oge bakal ngarti. Puguha tuh alat nagara mah jelema pinter, manasina jiga didinya", eta ngomong geus mamawa deui kuring. Na ari sieta, nya rek nginjeum duit, nya nyindirn wae hirupna teh.
"Tong waka kasigeung hate didinya teh, dengekeun heula lamun Uing ngomong, lenyepan, cing boga saku dua ari hirup mah. meh teu cilka", euleuh eta ngomong kalahka ngabolekerkeun kitu.
Yeuh ah duit......gancang indit, ari rek dagang mah" ceuk kuring baringasongkeun duit 20rb sakumaha anu rek diinjeumna tadi.
"Lain titatadi atuh, ari rek mere mah, meni loba pamikirn sagala. Moal atuh uing ngomong sakucamplang sakacampleng"
"Jig-jig gancang indit, sebel kuring mah ningglina oge kadidinya teh"
"euh dasar jelema pelit...aya mere ngagonggorekanan", ceuk si sardung bari ngleos seja dagng cindung bri mawa kabeungbeurt anu kudu dibayar engke balik dagangna.
*26042010
Dunya teh tatalang raga. Salila raga masih dieunteupan ku hirup nya hirup teh kudu hurip. Huripna hirup tinangtu kudu dibarengan kaheman nu naker kakuatan, nu ngajurung jeung nguntup kana kamampuh. Moal boa titip diri sansang badan teh aya dikieuna. Jiga-jigana mah bakal terus sumerep kana akmana sukmana papada jalama.
Tapi lamun kitu naon atuh diri teh? Naon atuh badan teh? kasaha nitipkeun diri? naon anu dititipkeun dina diri teh? naha bet disangsangkeun dina badan? Naon anu disangsangkeun dina badan teh? Atuh meureun dunya? naha dunya bisa nalangan raga? naha raga henteu daya lamun euweuh dunya? Saha anu kudu ojah, naha dunya atawa raga? naon atuh lamun kitu hartina, ulah nepika dunya numpakan jeung ngadalikeun urang tapi kudu urang numpakan jeung ngadalikeun dunya.
Aya naon dina eta dunya nepika dipahing kitu sagala? Aya naon dina eta kecap urang meni sarua meunang peupeujeuh kitu?
Mun tea mah papada urang teu dipasihan kanyaah kunu maha kawasa. Boa teuing urang bisa saling pikaheman. Tangtu urang bakal mawa karep mangprung kamana meureun kahayang lumpat. Lamun tea mah lumpat teu mawa hakekat boa teuing balik mawa katresna. Jigana kitu, papatah teh aya benerna, sagalak-galakna oge macan moal nepikeun ngahakan anakna.
Tah didinya, kaheman eunteup diina diri sanajan ukur disangsakeun dina badan napel tara ieuh bisa lesot, sanajan gelap terus dordar ngarungrum kukabingung, ngotektak ngacak-ngacak rasa. Kaheman, kanyaah moal luntur ka ibunan moal laas kahujanan moal gedag kaanginan. Anjeun anaking anak kuring.
Mun pareng jaga dewasa bral anjeun gera miang, tarik jangkar beberkeun layar, teangan kabagjaan hirup mingkin hurip. Tulis dina ati hidep yen kolot teh miboga kaheman, sanajan nepika hulu dijieun suku, suku dijieun hulu. Tong werat ngomong mun aya pangbubutuh samemeh caringin hempak diburuan. Komo deui sasaweran geus sasadia keur ngocorkeun kanyaah anu taya wates wangenna.
*
Teu weudeu boga duit, si Sardung mah. Alesan hayang ngabahagiakeun budak. Pokna teh, keur saha deui atuh usaha teh lamun lain keur budak. Leuh....ningan kaheman oge enteup dina ati sanubari si sardung anu sakitu dug hulu pet nyawa keur ngabayuan kulawarga. Manasina can boga anak. Sagala usaha teh keur pamajikan. Ari geus boga anak mah anak nomor hji kakara pamajikan.
Ku jiga anu heueuh ngomong kituna teh. Tapi da jauh kana bohong dina nohonan jangji keur budak mah, kituna teh manehna bari belenyeng we eta teh ngajak ka tempat anu dipikahayang ku badakna. Barang beuli sagala rupa anu dipentana. Teu ieuh mikir harga jeung barang naon, anu penting mah keur kamajuan budak jeung teu matak picilakaeun, boh keur dirina boh keur batur.
Eta alesan geus mindeng pisan ngadengena. Mun tea mah diitung geus aya puluh kalina atuh, si semprul teh nyarita kitu. Giliran ngalakukeunana mah angger we matak pikarunyaeun. Puguh mindeng bati sabulan jualan cindung sok beak ku saharita.
Ari kituna mah si eta teh embung eleh wae lamun ngomong sagala rupa teh. Jeung aya we alesanana bari asup akal wae. Hese lamun ngalawanan si Sardung. Dina eleh ngomongna oge gancang ngaluarkeun hujah, dalil atawa kabiasaan budaya anu aya dimasyrakat. Dasar kasebelan, sedil Aing mah kukalakuanana teh.
Ngan kamari we, ningali si eta rada ngeunah nyeungseurikeun, dumeh cenah balik ampir-ampir ngorondang. Meni puas kana hatena teh.
Da eta we, ojol-ojol bari teu puguh-puguh nginjeum duit 20rb keur sisimpenan rek dagang. Ke balik dipulangkeun.
"Na ari hasil dagang dikamankeun atuh?", tanya teh.
"Nyeta beak kamari pake ngajajanan barudak, dumeh sikembar ulang tahun. Budak tilu diabringkeun ku Uing mah. Suka pisan Uing mah, enya oge balik ampir ngorondang".
"Ngorondang kumaha?"
"Heueuh....asa gede, mawa duit teh. Kahayang budak sagala dicumponan, henteu di piit jiga didinya ngajajan budak teh. Digolontorkeun tah ku uing mah. Puguh uing mawa duit loba atuh. Piraku budak jajana nepi ka beak sakitu, ceuk pikir teh. Teu uing mah teu di awer, di golontorkeun tah ku Uing teh. Sirikna sagede pingping atuh eta duit ngagolontor kana kahayang budak..." si Abdul eta ngomong meni teu kireum-kireum.
"Nya mawa duit sabaraha Dung meni digolontorkeun, bari nepi ka beak sagala kitu?"
"Uing mawa duit 500rb, bati cindung sabulan tateh. Tadina mah keur nambahan meuli semen ka matrial latif. Teu kaburu kabikeun, da budak keukeuh ulang taunna hayang ulin ka Jatos, Dumeh aya Uana diditu. Ku Uing diheueuhkeun jeung deuih Uing mah, ari ngajajanan budak teh tara itungan. Manasina didinya, 50rb oge meni geus dianggap badag", alah si eta ngomong meni teu diwengku kitu, jeung mamawa ka kuring sagala.
"Heueuh eta teh jamuraul euy".
"Jamuraul kumaha ari didinya. Puguh ieu mah atuh keur budak. Ngajajanan budak. Lain keur monyah-monyah sorangan".
"Heueuh ari enggeus, didinya nyiksa budak..."
"Naha?
"Ari geus...., balik dititah leumpang...bari nungtun motor. Teu jeung ukuran didinya mah ari ngabagjakeun budak teh".
"Eta mah kapohoan,...sugan, dina pesak anu kenca teh 300rb. Dumeh sarua beureumna warna duit bari tilu lambar deuih. Ari pek 30rb. Lain kasalahan Uing eta mah. Kasalahan anu nyieun duit. Meni euweuh pariasi warna nyieun duit teh. Cing atuh...bedakeun saeutik mah warnana. Ulah beureum wae, cacakan anu nyieuna nagara mah. Moal enya partey oge loba warnana, na ari duit, jiga anu kakurangan warna. Tong itungan kana untung rugi ari nyieun warna keur duit mah, da eta teh kapentingan keur rakyat, jiga anu sieun pisan ...buktina tuh Uing hampir karoroncodan atuh. Balik ti Jatos, ninggali duit ukur 30rb deui. Untung Uing teu ditangkep ku satpam oge".
"Naha make ku satpam?"
"Anak Uing rek sakopkopeun nyokot baju, alus warnana dumeh aya gambar teuing dakocan teuing naon tateh...ditinggali labelna 129.900. Ceuk Uing teh beuli, bari ngodok pesak. Terus diitung, ngoprot uing mah euy tarang teh ku kesang..."
"Hahahahahah...eta alesan kabudak kumaha....?"
"Uing tea tuh pinter...ceuk uing teh, hayu urang tinggalian heula, acuk anu sae, tuh beh ditu..."
"Siah ngobohong..."
"Ah eta mah meh anak uing teu kuciwa we atuh, karunya".
"heueuh ari enggeus kabeh ditu?"
"Ku Uing gancang diajak meuli es kalapa muda, bari terus diajak balik....hehehe".
"Alah siah eta ngomong meni ku babari kitu".
"Ceu Uing kabudak....meuli baju kitu mah keu engke di Garut oge loba. meh teu beurat deuih dina motor. Bakal rib-rib mawana".
"Puguh budak geus ngarasa cape atuh, sirikna sakeresek koin ku uing mah eta budak ulin dina sakabeh mainan budak. Sagala dicoba ditumpakkan di maenkeun".
"Geus mah amitan ka Uana, belenyeng we balik....Alhamdulilah salamet, teu ditangkep polisi padahal Uing mawa budak tilu atuh...Dina ayana oge polisi, Uing mah rek amitan tiheula, hampura ieu mah lain rek ngalanggar, tapi keur ngabagjakeun barudak. Dinten ayeuna ulang taun. Bilih bapak bade masihan hadiah ulang taun kanggo pun anak mangga. Geus diarncang ku Uin gmah pijawabeun ka polisi bisi naya jeung megat".
"Hahahaha......moal enya oge percaya atuh dung, Polisi ku jawaban kitu"
"kumaha beungeut atuh, ari beungeut pi kasebelen mah enya we kitu, ari beungeut jiga Uing kieu mah, Polisi oge bakal ngarti. Puguha tuh alat nagara mah jelema pinter, manasina jiga didinya", eta ngomong geus mamawa deui kuring. Na ari sieta, nya rek nginjeum duit, nya nyindirn wae hirupna teh.
"Tong waka kasigeung hate didinya teh, dengekeun heula lamun Uing ngomong, lenyepan, cing boga saku dua ari hirup mah. meh teu cilka", euleuh eta ngomong kalahka ngabolekerkeun kitu.
Yeuh ah duit......gancang indit, ari rek dagang mah" ceuk kuring baringasongkeun duit 20rb sakumaha anu rek diinjeumna tadi.
"Lain titatadi atuh, ari rek mere mah, meni loba pamikirn sagala. Moal atuh uing ngomong sakucamplang sakacampleng"
"Jig-jig gancang indit, sebel kuring mah ningglina oge kadidinya teh"
"euh dasar jelema pelit...aya mere ngagonggorekanan", ceuk si sardung bari ngleos seja dagng cindung bri mawa kabeungbeurt anu kudu dibayar engke balik dagangna.
*26042010
BONEKA
9. BONEKA
Bongan tuda, basa balik mawa gambar imah, cenah rek sakeudeung tapi teu balik deui kamari teh....torojol isuk-isuk, bari ngajak dagang cindung kapasar, Teu hayng teuing. Eta dumeh apaleun kuring pere meueun. Cig we kadituh sorangan Enya oge ayeuna poe pasar teu hayng mantuan ah ayeuna mah.... Pangajak si Sardung teu hayang ngaheueuhken.
"Jig we didinya sorangan, kuring mah rek mawa ulin budak puguh. Hayang meuli boneka cenah di pasar", pok teh.
"Meuli boneka wae, ku didinya. Pamajikan atuh titah", ceuk si Udung, bari jiga anu maksa ngajak ka kuring.
"Emmbuuung..... Pamajikan apanan teu pere sakolana kumaha didinya teh. Karunya ka budak geus jangji rek meul boneka poe ieu".
"Euh ..... didinya pikiran teh cupet. Yeuh keur meuli boneka mah ulah ngaluarkeun duit sorangan tina pesak langsung. Mending engke, sugan aya bati jualan cindung, urang beulikeun kana boneka. Pilakadar 15rb atuh boneka mah. Mun Uing anu meulina mah, bisa dua tah boneka anu harga 15rb teh. Hayuuu.......!, sakapeung mah nurut atuh kana caritan Uing teh. Da moal ngagebruskeun atuh Uing oge", eta si sardung, ngomong ku sangeunahna kitu. Geuleuh aing ngadengena oge.
"Horeaammm....keur purun oge teu kudu diolooo", pok teh.
"Hueuh atuh ari kitu mah, tapi lamun purun gancang tuturkeun. Biasa deukeut tihang listrik", pokna deui bari ngincid nyorendakeun buntelan cindung.
"Sangeuk teuing ah...jig we sorangan", ceuk hate bari ngalacat kana teras, rek ngaluarkeun motor.
Teu lila motor sanggeus diluar, diberesihan, dihirupan. Budak anu geus didangdanan ku pamajikan, di bawa indit ka pasar rek meuli boneka anu geus sabulan dipikahayangna. Puguh nyeta atuh, ari keur di Bandung tara sempet neangan boneka jeung dina ayana oge atuh riba mamawana dina motor mah. Komo deui budak teh hayang boneka nu gede cenah. Dumeh harita basa di bawa ku bibina ka SM ninggali boneka badag bari alus, ceuk bibina ditingali teh hargana 250rb.
"Leuh mahal pisan, boro-boro hayang meuli...nu aya mah pangabutuh moal kacumponan mun eta boneka di beuli teh", ceuk bibina.
"Engke jeung bapa meulina ti Bandung", bibina ngolo puguh budak teh cenah merod wae hayang eta boneka. Ari geus disebutkeun rek meuli ti Bandung mah kakara atoheun jeung indit deui budak teh.
Paingan atuh basa balik ti Garut, budak teh meni galecok, nyaritekeun sagala titinggalian. Nya utamana mah hayang meuli boneka anu gede bari sae, cenah. Tapi bener, kuring can kaburu meuli eta kahayang budak, can kacumponan. Heeuh atuh, duitna timana harga boneka sakitu mahalna mah. Mending pake meli baju duit sakitu mah, bisa dipake sakulawarga.
Tapi alhamdulilah, kamari boga peresenan jeung menang duit kesra ti sakola anu tilu bulanan. Ah rek dipangmeulikeun we kahayang budak teh, tapi moal anu harga sakitu, anu 50rb we dina mahalna oge, bari mun bisa mah duaaneun atuh jeung keur adina harga sakitu teh. Bisi parebut, hayoh keh gurger deui.
Geus mah kabeh parimpen, belenyeng we indit ka pasar jeung budak duan. Puguh we budak teh, da apal rek dipangmeulikeun boneka, sajajalan meni terus we galecok ngobrol sagala papanggihanana.
"Pah....kamari mah puya ngiring rapat sareng mamah tea...ninggal bumi meni saeeee .....teh. Padahal mah nyieun bumina jiga kitu Pah..., Puya mah resep. Anu cet biru bumina teh, Papah.....hoyong apal?", "Dimana?" tanya kuring.
"Ke dipayun oge aya anu sae, ku Puya ditunjukkeun. Mun papah ngadamel kudu jiga kitunya....Sae!".
"Enya keun engke urang ngadambel...."
"Anu saenya Pah.......", pok budak.
"Enya anu sae. Puya hoyong anu kumaha kitu?"
"Anu sae. Jiga bumina Puji".
"Puji mana?"
"Puji...anu bumina di Loa ningan", ceuk budak.
"Terus kumaha hoyongna Puya bumi teh?"
"Enya mun bumina sae mah, disimpenan boneka teh bakal sae, jiga di bumi Puji ningan".
"Oh enya....kamamah atuh wartoskeun. Mun gaduh artos kempelkeun jiga Mang Udung. Apanan rek ngadambel bumi sae mang Udung mah".
"Enya, bumi puya mah kedah saeeeeeeeee ...pisan, nya pah".
"Enya sae pisan!"
Teu karasa, geus nepi deui ka pasar simpang. Puguh atuh poe jumaah mah di Simpang teh poe pasar. matak loba domba sagala. Tukang bako milu riweuh di pasar domba mah. Nya ngariung domba nya ngariung bako para bandar teh. Kituna deui anu rek ngajual domba, memeh ngajual teh milih heula bako, bari api-api tahan harga biasana mah. Meh domba hargana mahal jiga-jiga daek henteu entong rek ngajualna teh.
Tapi bae ah...kuring mah kapasar lain rek meuli domba. Rek meuli boneka keur budak. Jadi teu pati loba ninggalian anu lian, langsung we ngincid ka toko boneka, kabeneran tukang boneka di pasar Simpang mah deukeut toko emas, jadi panghareupna. Pulah pilih warna jeung boneka naon, geus budak cocok mah gancang we creng diduitan. Kabeneran hargana 20rb-an. Jadi bisa meuli dua jeung keur adina.
"Puy.., urang kabeh ditu yu...ningal tukang lengko. Urang meser", ceuk kuring ka budak. Nghaja nu dibeuli teh lengko, meh ti tukang lengko mah katinggali si Sardung lamun jualan deukeut tihang listrik tea sakumaha kabiasaan tempat manehna jualan.
Puguh tempat eta mah, nya deukeut ka pasar pakaian jeung barabadan, deukeut oge ka tukang pasar domba. Cocok eta tempat teh keur jualan cindung si sardung mah.
Gek teh diuk di tukang lengko, sanggeus pesen dua bari diasongkeun kunu ngaladanganana, teu pati lila lengko samangkok langsung ledis. Puguh atuh isuk-isuk ngadahar lengko, samara caina panas keneh...leuh karasa sengitna bawang jeung kerekesna kacang kadele....pedo. Pedo elom ceuk si Sardung mah.
Ngan eusi mangkok budak we nu can beak teh, padahal ukur alas satengahna, tapi keun bae lah, itung-itung bari ngawaskeun si Sardung we keur dagang cindung. Cindungna teh di amparkeun make tilam samak paragina dagang di pasar. Bener ku kituna tea mah, dagangna hade. Payu. Alus mawatna tah dagang cindung si Sardung mah, itu meni pada ngagonyok kitu ku ibu-ibu.
Leuh adat...paingan cindung geus dipake atuh, ari diriung ku ibu-ibu mah.
"10rb tilu-10rb tilu-10rb tilu...sok saha deui-saha deui..... 10rb tilu-10rb tilu-10rb tilu. .....Mangga ulah isin-isin-ulah isin-isin. .......Mang udung siap ngaladangan... siap milih .....siap mungkusan .......siap nampi artos kanggo modal meser deui cindung ti Bandung........., sapalihna kanggo meser beas.......... Mangga 10rb tilu-10rb tilu-10rb tilu........", euleuh itu meni panjang napas kitu si abdul.
"Santey euy.....ngomongna atuh....bisi paregat tah urat beuheung", ceuk hate. Bari terus we ngahuapan budak.
"Mangga saha deui...mang Udung siap mungkus...ladang anu ieu ah arek dipake sarapan jajan lengko", pokna teh meni teu kireum-kireum bari dibeja-beja. Atuh tukang lengko oge katinggali semu anu rada seuri ngadenge kitu teh.
"Boa-boa si sardung geus apaleun Kuring aya di tukang lengko ieu teh", ceuk gerentes hate. Ngahuapan budak rada badag dihuapanana. Karunya si Sardung, bisi hayang dibantuan, mangkaning enya meureun manehna can sarapan. Heueuh manehna sina sarapan heula, keun kuring ngaganti nungguan.
"Alah teu kudu......teu kudu mantuan. Pang mantuankeun mayarkeun ieu lengko we", pokna teh, meni teu apal datangna ujug-ujug geus aya gigireun si sardung teh.
"Siah .....ngareureuwas we hirup teh. Kuring meni asa coplok kieu jajantung. Dasaar... ablahu. Teu diditu teu didieu ngareureuwas teh".
"Matakna baheula teh bejaan ma paraji....barang didinya borojol teh...kudu di tenjrak kitu Uing. Da meunang atuh boga kahayang, sanajan karek lahir oge. Apanan didinya teh jelema", etah ngomong meni teu diwengku kitu.
"Barina oge, Kuring mah ku bidan lain ku paraji, manasina didinya ku paraji, ma Onih. apal kurin goge paraji didinya mah.
"Mang ladana mana...tambah lah sasendok deui mah...meh seger yeuh. Tos gogorowokan mah. Caina anu haneut mang", penta si sardung ka tukang lengko, bari teu ieuh ngadenge omongan kuring. lempeung we ngahuap lengko.
Set-set-set...meureun tilu huapeun mah, lengko samangkok meni gancang ledisna teh. Leguk kana cai sagelas, beak deui wae.
"Mana atuh rokona, tong dipepesakan wae, pamali. Boga rijki teh, disumputkeun wae mah", alah eta si sardung...ku asa ngeunah pok-pokan teh. Nya menta, nya ngagonggorekanan. Huh...dasar....
"Yeuh atuh....".
"Lebar euy....anu meuli yeuh rada pahibut tadi mah....mata teu kasiwer ngaladangan...komo sarapan heula mah", pokna bari nyeungeut roko. Leuh si sardung eta ngenyot roko meni teu kaluar kitu haseupna oge.....ih aing mah dasar geus nyandu...paingan awakna sakapeung sok bau belenok, da kitu we meureunnya ngarokona teh...
"Bayar kudidinya...uing rek ngaladangan deui, karunya tuh ibu-ibu nyampeurkeun dagangan uing", pokna bari ngincid. Ehm...si bedul...poho we tadi mah basa ngajak rek pangmeulikeun boneka keur anak Kuring. Boro-boro boneka, jajan lengko oge dipangmayarkeun ku kuring...Bedul siah.
*24042010
Bongan tuda, basa balik mawa gambar imah, cenah rek sakeudeung tapi teu balik deui kamari teh....torojol isuk-isuk, bari ngajak dagang cindung kapasar, Teu hayng teuing. Eta dumeh apaleun kuring pere meueun. Cig we kadituh sorangan Enya oge ayeuna poe pasar teu hayng mantuan ah ayeuna mah.... Pangajak si Sardung teu hayang ngaheueuhken.
"Jig we didinya sorangan, kuring mah rek mawa ulin budak puguh. Hayang meuli boneka cenah di pasar", pok teh.
"Meuli boneka wae, ku didinya. Pamajikan atuh titah", ceuk si Udung, bari jiga anu maksa ngajak ka kuring.
"Emmbuuung..... Pamajikan apanan teu pere sakolana kumaha didinya teh. Karunya ka budak geus jangji rek meul boneka poe ieu".
"Euh ..... didinya pikiran teh cupet. Yeuh keur meuli boneka mah ulah ngaluarkeun duit sorangan tina pesak langsung. Mending engke, sugan aya bati jualan cindung, urang beulikeun kana boneka. Pilakadar 15rb atuh boneka mah. Mun Uing anu meulina mah, bisa dua tah boneka anu harga 15rb teh. Hayuuu.......!, sakapeung mah nurut atuh kana caritan Uing teh. Da moal ngagebruskeun atuh Uing oge", eta si sardung, ngomong ku sangeunahna kitu. Geuleuh aing ngadengena oge.
"Horeaammm....keur purun oge teu kudu diolooo", pok teh.
"Hueuh atuh ari kitu mah, tapi lamun purun gancang tuturkeun. Biasa deukeut tihang listrik", pokna deui bari ngincid nyorendakeun buntelan cindung.
"Sangeuk teuing ah...jig we sorangan", ceuk hate bari ngalacat kana teras, rek ngaluarkeun motor.
Teu lila motor sanggeus diluar, diberesihan, dihirupan. Budak anu geus didangdanan ku pamajikan, di bawa indit ka pasar rek meuli boneka anu geus sabulan dipikahayangna. Puguh nyeta atuh, ari keur di Bandung tara sempet neangan boneka jeung dina ayana oge atuh riba mamawana dina motor mah. Komo deui budak teh hayang boneka nu gede cenah. Dumeh harita basa di bawa ku bibina ka SM ninggali boneka badag bari alus, ceuk bibina ditingali teh hargana 250rb.
"Leuh mahal pisan, boro-boro hayang meuli...nu aya mah pangabutuh moal kacumponan mun eta boneka di beuli teh", ceuk bibina.
"Engke jeung bapa meulina ti Bandung", bibina ngolo puguh budak teh cenah merod wae hayang eta boneka. Ari geus disebutkeun rek meuli ti Bandung mah kakara atoheun jeung indit deui budak teh.
Paingan atuh basa balik ti Garut, budak teh meni galecok, nyaritekeun sagala titinggalian. Nya utamana mah hayang meuli boneka anu gede bari sae, cenah. Tapi bener, kuring can kaburu meuli eta kahayang budak, can kacumponan. Heeuh atuh, duitna timana harga boneka sakitu mahalna mah. Mending pake meli baju duit sakitu mah, bisa dipake sakulawarga.
Tapi alhamdulilah, kamari boga peresenan jeung menang duit kesra ti sakola anu tilu bulanan. Ah rek dipangmeulikeun we kahayang budak teh, tapi moal anu harga sakitu, anu 50rb we dina mahalna oge, bari mun bisa mah duaaneun atuh jeung keur adina harga sakitu teh. Bisi parebut, hayoh keh gurger deui.
Geus mah kabeh parimpen, belenyeng we indit ka pasar jeung budak duan. Puguh we budak teh, da apal rek dipangmeulikeun boneka, sajajalan meni terus we galecok ngobrol sagala papanggihanana.
"Pah....kamari mah puya ngiring rapat sareng mamah tea...ninggal bumi meni saeeee .....teh. Padahal mah nyieun bumina jiga kitu Pah..., Puya mah resep. Anu cet biru bumina teh, Papah.....hoyong apal?", "Dimana?" tanya kuring.
"Ke dipayun oge aya anu sae, ku Puya ditunjukkeun. Mun papah ngadamel kudu jiga kitunya....Sae!".
"Enya keun engke urang ngadambel...."
"Anu saenya Pah.......", pok budak.
"Enya anu sae. Puya hoyong anu kumaha kitu?"
"Anu sae. Jiga bumina Puji".
"Puji mana?"
"Puji...anu bumina di Loa ningan", ceuk budak.
"Terus kumaha hoyongna Puya bumi teh?"
"Enya mun bumina sae mah, disimpenan boneka teh bakal sae, jiga di bumi Puji ningan".
"Oh enya....kamamah atuh wartoskeun. Mun gaduh artos kempelkeun jiga Mang Udung. Apanan rek ngadambel bumi sae mang Udung mah".
"Enya, bumi puya mah kedah saeeeeeeeee ...pisan, nya pah".
"Enya sae pisan!"
Teu karasa, geus nepi deui ka pasar simpang. Puguh atuh poe jumaah mah di Simpang teh poe pasar. matak loba domba sagala. Tukang bako milu riweuh di pasar domba mah. Nya ngariung domba nya ngariung bako para bandar teh. Kituna deui anu rek ngajual domba, memeh ngajual teh milih heula bako, bari api-api tahan harga biasana mah. Meh domba hargana mahal jiga-jiga daek henteu entong rek ngajualna teh.
Tapi bae ah...kuring mah kapasar lain rek meuli domba. Rek meuli boneka keur budak. Jadi teu pati loba ninggalian anu lian, langsung we ngincid ka toko boneka, kabeneran tukang boneka di pasar Simpang mah deukeut toko emas, jadi panghareupna. Pulah pilih warna jeung boneka naon, geus budak cocok mah gancang we creng diduitan. Kabeneran hargana 20rb-an. Jadi bisa meuli dua jeung keur adina.
"Puy.., urang kabeh ditu yu...ningal tukang lengko. Urang meser", ceuk kuring ka budak. Nghaja nu dibeuli teh lengko, meh ti tukang lengko mah katinggali si Sardung lamun jualan deukeut tihang listrik tea sakumaha kabiasaan tempat manehna jualan.
Puguh tempat eta mah, nya deukeut ka pasar pakaian jeung barabadan, deukeut oge ka tukang pasar domba. Cocok eta tempat teh keur jualan cindung si sardung mah.
Gek teh diuk di tukang lengko, sanggeus pesen dua bari diasongkeun kunu ngaladanganana, teu pati lila lengko samangkok langsung ledis. Puguh atuh isuk-isuk ngadahar lengko, samara caina panas keneh...leuh karasa sengitna bawang jeung kerekesna kacang kadele....pedo. Pedo elom ceuk si Sardung mah.
Ngan eusi mangkok budak we nu can beak teh, padahal ukur alas satengahna, tapi keun bae lah, itung-itung bari ngawaskeun si Sardung we keur dagang cindung. Cindungna teh di amparkeun make tilam samak paragina dagang di pasar. Bener ku kituna tea mah, dagangna hade. Payu. Alus mawatna tah dagang cindung si Sardung mah, itu meni pada ngagonyok kitu ku ibu-ibu.
Leuh adat...paingan cindung geus dipake atuh, ari diriung ku ibu-ibu mah.
"10rb tilu-10rb tilu-10rb tilu...sok saha deui-saha deui..... 10rb tilu-10rb tilu-10rb tilu. .....Mangga ulah isin-isin-ulah isin-isin. .......Mang udung siap ngaladangan... siap milih .....siap mungkusan .......siap nampi artos kanggo modal meser deui cindung ti Bandung........., sapalihna kanggo meser beas.......... Mangga 10rb tilu-10rb tilu-10rb tilu........", euleuh itu meni panjang napas kitu si abdul.
"Santey euy.....ngomongna atuh....bisi paregat tah urat beuheung", ceuk hate. Bari terus we ngahuapan budak.
"Mangga saha deui...mang Udung siap mungkus...ladang anu ieu ah arek dipake sarapan jajan lengko", pokna teh meni teu kireum-kireum bari dibeja-beja. Atuh tukang lengko oge katinggali semu anu rada seuri ngadenge kitu teh.
"Boa-boa si sardung geus apaleun Kuring aya di tukang lengko ieu teh", ceuk gerentes hate. Ngahuapan budak rada badag dihuapanana. Karunya si Sardung, bisi hayang dibantuan, mangkaning enya meureun manehna can sarapan. Heueuh manehna sina sarapan heula, keun kuring ngaganti nungguan.
"Alah teu kudu......teu kudu mantuan. Pang mantuankeun mayarkeun ieu lengko we", pokna teh, meni teu apal datangna ujug-ujug geus aya gigireun si sardung teh.
"Siah .....ngareureuwas we hirup teh. Kuring meni asa coplok kieu jajantung. Dasaar... ablahu. Teu diditu teu didieu ngareureuwas teh".
"Matakna baheula teh bejaan ma paraji....barang didinya borojol teh...kudu di tenjrak kitu Uing. Da meunang atuh boga kahayang, sanajan karek lahir oge. Apanan didinya teh jelema", etah ngomong meni teu diwengku kitu.
"Barina oge, Kuring mah ku bidan lain ku paraji, manasina didinya ku paraji, ma Onih. apal kurin goge paraji didinya mah.
"Mang ladana mana...tambah lah sasendok deui mah...meh seger yeuh. Tos gogorowokan mah. Caina anu haneut mang", penta si sardung ka tukang lengko, bari teu ieuh ngadenge omongan kuring. lempeung we ngahuap lengko.
Set-set-set...meureun tilu huapeun mah, lengko samangkok meni gancang ledisna teh. Leguk kana cai sagelas, beak deui wae.
"Mana atuh rokona, tong dipepesakan wae, pamali. Boga rijki teh, disumputkeun wae mah", alah eta si sardung...ku asa ngeunah pok-pokan teh. Nya menta, nya ngagonggorekanan. Huh...dasar....
"Yeuh atuh....".
"Lebar euy....anu meuli yeuh rada pahibut tadi mah....mata teu kasiwer ngaladangan...komo sarapan heula mah", pokna bari nyeungeut roko. Leuh si sardung eta ngenyot roko meni teu kaluar kitu haseupna oge.....ih aing mah dasar geus nyandu...paingan awakna sakapeung sok bau belenok, da kitu we meureunnya ngarokona teh...
"Bayar kudidinya...uing rek ngaladangan deui, karunya tuh ibu-ibu nyampeurkeun dagangan uing", pokna bari ngincid. Ehm...si bedul...poho we tadi mah basa ngajak rek pangmeulikeun boneka keur anak Kuring. Boro-boro boneka, jajan lengko oge dipangmayarkeun ku kuring...Bedul siah.
*24042010
TIBALIK IEU MAH
28. TIBALIK IEU MAH
Pasosore, ditengah imah teh keur nyalse we, tiluan, pun bapa, pamajikan jeung kuring. Citeh haneut jeung kulub sampeu, ngebul keneh. diantep sina tiis heula rek di dahar teh dicoelkeu kana kurud gula beureum. ngahaja di gelar puguh karesep pun bapa tateh. Puguh budak mah duanana keru parebut remot tipi. hayang acara itu acara ieu. gurger teh diantep we, bae ah da biasana.
"Cing geroan atuh Udung. Urang ajak ngariung. Da si eta mah sok boga ide anu beda jeung urang-urang. Sugan kapanggih pialuseuna kumaha....", ehm...naha bet siseblu kudu diajak ngariung. Piraanan nambahan rohangan ka hareup keur warung. Tapi keun bae ah da kahayang kolot rek digugu we. Bisi enya si Sardung boga pikiran anu hade. Ret kapamajikan, nandakeun nitah ngageroan ka si sardung.
Kudu siap-siap jeung si sardung mah. Cikopi. Untung, babaturan urang palembang kamari mawa kopi jeung mere sabungkus badag. Cenah bawana ti Aceh.... basa tas penelitian. Leuh .......mantap sugan. Ari kopi Aceh mah, moal bau jagong.
Titatadi diuk jeung ngariung sareng pun bapa, teu ieuh cikopi atuh komo meledug ngaroko. Puguh anjeuna mah teu resep cikopi sareng ngaroko. Jadi ukur cienteh pait we kalan-kalan di gulaan atawa susu kaleng. Dipasihan susu murni mah teu kersaeun, sebel.....saurna teh. Matak ngalengen.....pun bapa mah kana susu kaleng we. Rek anu coklat rek anu bodas, pokona mah susu kaleng.
Jung we nangtung tina korsi, rek nyokot kopi jeung termos. Emuuuk siah, disiapkeunana oge keur si Sardung mah. meh teu kalahka nyiuk deui-nyiuk deu kopi jeung gula. Hayoh we termos dipulang antingkeun jeung menta di pang nyodorkeun. geuleuh aing mah......mun menta pang nyodorkeun termos bari eta leungen meh antel kana beungeut. Iiihh...teu boga cedo pisan. nya menta nya nitah deuih....abong-abong si Sardung tukang cindung.
Pamajikan katinggali muka panto rek neang si Sardung, karek oge turun ti teras bari make sendal geus balik deui pamajikan teh.
"Naha aya naon uih deui", ceuk kuring ka pamajikan.
"Tuhh....", jawabna bari nunjukna teh ku biwir...bari ngalieukeun benget ka luar.
"Heuheuy...aya naon euy...neang Uing", pok si sardung ujug-ujug nyarita kitu. Bari langsung nyokot gelas jeung nyiukan kopi gula. cor cai tina termos.....kucak kocek kucak kocek, suruput. Si gehel meni jiga anu ngeunah. Kuring oge titdi anu nyiapkeun kopi gula jeung temros acan nyieun na ari si eta jol-jol langsung nyieun. Dasar si seblu. Gek manehna diuk payuneun pun bapa.
"Saha nu rek neang, bari na oge", ceuk kuring ngangles.
"Pamajikan mah rek kawarung meuli peuteuy. Hayang dahar nikmat Kuring mah", pok teh bari ngabibita si sardung. kituna soteh meh manehna we daek diajak ngobrol da aya harepan rek dibere dahar.
"Jeung cepat anu leutik we...meh garing", ceuk kuring ka pamajikan. katinggali pamajikan rungah ringeuh. Tapi puguh kahartieun meureun, gejlig deui we pamajikan teh kaluar.
"Teu kudu neang Uing, jam sakieu mah. Geus aya gerentes na hate. Didinya perlu ka Uing. Katambah-tambah ieu suku da merenyeng we hayang leumpang kadieu", pokna teu euleum-euleum.
"Enya bari hate hayang ngopi euweuh.....nu aya ukur napikiran. opi teh aya didieu. puguh we haget leupang tehnya", pok we kitu. Geuleuh tuda. Loba alesan pisan tuda, hayang ngopi mah ngopi we atuh da teu diulahkeun.
"Puguh...kadieu teh. Aya piobroleun", ceuk si sardung barang gek diuk na korsi.
"Piobroleun naon Dung", saur pun bapa.
"Muhun itu pa, pun bojo muhun nyi Rodiah........"
"Memangna aya ngaran lain jikan didinya teh.....?", heureuy jigana mah pun bapa teh. Salah si Sardung sorangan, ongkoh nyebutkeun pun bojo bari sebut ngaranana. heueuh kukituna mah apik. kudu apik ari ngobrol jeung kolot mah.
"hehehe...", ukur seuri si sardung ngadenge kitu teh.
"Ari geus kumaha kitu?"
"Nya muhun.....",
"Muhun naon Dung", saur pun bapa deui motong omongan si Udung.
"Keukeuh punbojo teh, hayang wae ngacak imah, cenah kalahka we ngungumpul batu, bata keusik kenteng ari diterapkeun henteu. Puguh da ereng sareng kai mah tos dikeukeum di balong mang ojon. Aya kana 6 kibikna tateh. janten mun tea mah rek ger kuriak teh kantun nyait tina balong", pok si sardung.
"Euleuh ningan, geus ngumpul kitu mah kari ger we atuh. Mikir naon deui?"
"Nyeta, semen da tos nitip artos di matril latif, paku tos aya di bumi, mung teu acan aya teh artos kanggo tukang basna......da eta saurna teh anu nengah biayana teh. Eueuhhh...abdi atuh timana biayana kanggo ayeuna mah.....", heuheuy deuh....asa getek ieu ceuli, si sardung nyebut abdi ari hareupeun apa mah.
"Teungenaheun euy ngomong teh", ceuk hate we da ari pok mah henteu.
Si Sardung rada mesem...bari ninggali ka kuring. Meureun rumasa rada beda ngagunakeun basa ari ngobrol jeung apa mah.
"tiasa ngekempel ngawujud janten barang teh, muhun ku koreh-koreh cok abdi mah. kengeng sabataeun meser, ka kesikeun mese. da ari batu mah abdi we ngunjalan ti wahangan ciparugpug".
"ih alus pagawean kitu teh".
"Muhun tiasa nitip artos kanggo semen oge, harita ngical domba dua. Lumayan tiasa dititipkeun di matrial".
"Jadi kari naoneun deui atuh ayeuna?", saur pun bapa.
"Muhun kanggo tukang bas pami tea mah maksakeun kahoyong nyi Rodiah, kapaksa we si jalu teh kudu ngencar. nya paling tabih we sareng bikangna 2 mah".
"Ih hade tah...boga sabaraha domba teh?".
"kantun lima deui ayeuna mah, nya pami si jalu kaluar mah jeung anu bikang dua", kantun anu mang ojon we...panginten. puguh eta mah nengah sareng mang ojon atuh. Tapi keun we ah da ayeuna keur keureuneuh. manawi we kajantenan deui. Muhun aya tungguaneun".
"Alus bener tah. Rek iraha atuh prakna kuriak teh?".
"Nyeta pun bojo teh...hoyong ngangge gambar anu aya dina komputer ieu yeuh", pokna teh bari nunjuk ka kuring.
"Ih eta mah keur gambar imah kuring atuh Dung. Ulah ah....", ceu kurin ggancang nyarita.
"Enya atuh wayahna we, pang gambarkeun deui. Didinya mah jigana rada bisa", pokna.
"Ukuran teh rek nyieun anu 35 elo we moal gede teuing. kahayng mah kamar tilu. make WC di jero imah ruang tengah dapur ayakeun. Sakitu. piraku teu bisa. Kade ptonganana anu jaman ayeuna. Tong jiga potonga sakola, ti baheula nepi kaayeuna angger wae kudu kitu. Teu ngeunaheun Uing mah".
"Na bet mamawa ka bagnuna sakola".
"Geuleuh tuda, iiihh....ti kuring keur leutik. nepi kaayeuna, bangunan sakola mah angger wae kitu. Cik atuh apanan anu ngeusianana teh, ilmuan wungkul. Jelema anu ngarti tapi ningan teu menyat wae, bangunan sakola teh angger we kitu. Paingan pendidikan teu maju wae, da buktina bangunan ge teu robah. Atung eneh atung eneh. kali-kali atuh sakola teh potongan imah spanyol", euleuh eta ngomong kamana wae.
"Standar bagnuna sakola atuh dung eta mah, kudu kitu'.
"Heueuh nyeta, matak hasilna anu diajar dina bangunan anu standar mah. pinterna teh ukur standar. euweuh menyatna. Sok tinggali ku didinya, bangunan sakola. rek satingkat atawa dua tingkat, angger bentukna teh kitu. Teu ngenaheun cek Uing mah".
"Ah teuing Dung ah. Didinya mah kamana wae ngomong teh. Rasa maneh rek nyieun imah gedong".
"Tah matakna. Imah Uing mah hayang bentukna hade. biayana leutik. anggeusna gancang. Mangga eta mah nyanggakeun. Kumaha bentuk imah anu hade keur uing. Yeuh bentuk imah teh bakal mangaruhan kana sikep jeung milikna papada jalma. apanan alloh oge moal ngarubah hiji kaum lamun kaumna eta sorangan teu ngarubah dirina. Uing hayang ubah sa eutik mah atuh...meh teu sarupeuk di imah teh".
"Hade niat teh Dung ".
"Aeh muhun. Manawi teh.....da eta atuh sok ngajak wae gurger ari ka abdi mah", ceuk si sardung bari nunjuk kakuring.
"Ah anu ieu yeuh Dung keur bestek imah didinya mah. Hade euy....bentuk imah na teh. Kuring harita ninggali imah di deukeut pasar bayongbong bentukna jiga kieu. sederhana tapi nyeni", ceuk kuring satutas nyokot conto gambar dina meja.
"tah bener anu ieu yeuh...cik injeum urang bejakeun ka nyi Rodiah. Jir....jigana manehna atoheun. bakal jigrah lah ninggali potongan kieu mah".
"Heueuh atuh top we tinggalikeun ka jikan didinya".
"Ke atuh urang bejakeun heula ka nyi Rodiah", kituna teh bari gancang cengkat indit mamawa gambar imah rek ditinggalikeun ka nyi Rodiah.
Sawatara si Udung balik, kuring sareng pun bapa jadi hulang huleng. Naha ieu teh apanan si Sardung dititah kadieu teh, rek badami kumaha alusna nyieun rohangan keur warung. Bet jadi mikiran imah si Sardung ieu teh. Tapi keun bae ketang sugan we rek nurut lieuh kana barang-barang anu manehna sugan aya sesana. heuheuy tuh ningan dibabrikeun rijkina...ari nurut ka kolot mah.
Nuhun sardung...sesa mah didinya ku kuring rek dipake nyieun rohangan keur warung pun bapa. Hade tah ide teh Dung. *23042010
Pasosore, ditengah imah teh keur nyalse we, tiluan, pun bapa, pamajikan jeung kuring. Citeh haneut jeung kulub sampeu, ngebul keneh. diantep sina tiis heula rek di dahar teh dicoelkeu kana kurud gula beureum. ngahaja di gelar puguh karesep pun bapa tateh. Puguh budak mah duanana keru parebut remot tipi. hayang acara itu acara ieu. gurger teh diantep we, bae ah da biasana.
"Cing geroan atuh Udung. Urang ajak ngariung. Da si eta mah sok boga ide anu beda jeung urang-urang. Sugan kapanggih pialuseuna kumaha....", ehm...naha bet siseblu kudu diajak ngariung. Piraanan nambahan rohangan ka hareup keur warung. Tapi keun bae ah da kahayang kolot rek digugu we. Bisi enya si Sardung boga pikiran anu hade. Ret kapamajikan, nandakeun nitah ngageroan ka si sardung.
Kudu siap-siap jeung si sardung mah. Cikopi. Untung, babaturan urang palembang kamari mawa kopi jeung mere sabungkus badag. Cenah bawana ti Aceh.... basa tas penelitian. Leuh .......mantap sugan. Ari kopi Aceh mah, moal bau jagong.
Titatadi diuk jeung ngariung sareng pun bapa, teu ieuh cikopi atuh komo meledug ngaroko. Puguh anjeuna mah teu resep cikopi sareng ngaroko. Jadi ukur cienteh pait we kalan-kalan di gulaan atawa susu kaleng. Dipasihan susu murni mah teu kersaeun, sebel.....saurna teh. Matak ngalengen.....pun bapa mah kana susu kaleng we. Rek anu coklat rek anu bodas, pokona mah susu kaleng.
Jung we nangtung tina korsi, rek nyokot kopi jeung termos. Emuuuk siah, disiapkeunana oge keur si Sardung mah. meh teu kalahka nyiuk deui-nyiuk deu kopi jeung gula. Hayoh we termos dipulang antingkeun jeung menta di pang nyodorkeun. geuleuh aing mah......mun menta pang nyodorkeun termos bari eta leungen meh antel kana beungeut. Iiihh...teu boga cedo pisan. nya menta nya nitah deuih....abong-abong si Sardung tukang cindung.
Pamajikan katinggali muka panto rek neang si Sardung, karek oge turun ti teras bari make sendal geus balik deui pamajikan teh.
"Naha aya naon uih deui", ceuk kuring ka pamajikan.
"Tuhh....", jawabna bari nunjukna teh ku biwir...bari ngalieukeun benget ka luar.
"Heuheuy...aya naon euy...neang Uing", pok si sardung ujug-ujug nyarita kitu. Bari langsung nyokot gelas jeung nyiukan kopi gula. cor cai tina termos.....kucak kocek kucak kocek, suruput. Si gehel meni jiga anu ngeunah. Kuring oge titdi anu nyiapkeun kopi gula jeung temros acan nyieun na ari si eta jol-jol langsung nyieun. Dasar si seblu. Gek manehna diuk payuneun pun bapa.
"Saha nu rek neang, bari na oge", ceuk kuring ngangles.
"Pamajikan mah rek kawarung meuli peuteuy. Hayang dahar nikmat Kuring mah", pok teh bari ngabibita si sardung. kituna soteh meh manehna we daek diajak ngobrol da aya harepan rek dibere dahar.
"Jeung cepat anu leutik we...meh garing", ceuk kuring ka pamajikan. katinggali pamajikan rungah ringeuh. Tapi puguh kahartieun meureun, gejlig deui we pamajikan teh kaluar.
"Teu kudu neang Uing, jam sakieu mah. Geus aya gerentes na hate. Didinya perlu ka Uing. Katambah-tambah ieu suku da merenyeng we hayang leumpang kadieu", pokna teu euleum-euleum.
"Enya bari hate hayang ngopi euweuh.....nu aya ukur napikiran. opi teh aya didieu. puguh we haget leupang tehnya", pok we kitu. Geuleuh tuda. Loba alesan pisan tuda, hayang ngopi mah ngopi we atuh da teu diulahkeun.
"Puguh...kadieu teh. Aya piobroleun", ceuk si sardung barang gek diuk na korsi.
"Piobroleun naon Dung", saur pun bapa.
"Muhun itu pa, pun bojo muhun nyi Rodiah........"
"Memangna aya ngaran lain jikan didinya teh.....?", heureuy jigana mah pun bapa teh. Salah si Sardung sorangan, ongkoh nyebutkeun pun bojo bari sebut ngaranana. heueuh kukituna mah apik. kudu apik ari ngobrol jeung kolot mah.
"hehehe...", ukur seuri si sardung ngadenge kitu teh.
"Ari geus kumaha kitu?"
"Nya muhun.....",
"Muhun naon Dung", saur pun bapa deui motong omongan si Udung.
"Keukeuh punbojo teh, hayang wae ngacak imah, cenah kalahka we ngungumpul batu, bata keusik kenteng ari diterapkeun henteu. Puguh da ereng sareng kai mah tos dikeukeum di balong mang ojon. Aya kana 6 kibikna tateh. janten mun tea mah rek ger kuriak teh kantun nyait tina balong", pok si sardung.
"Euleuh ningan, geus ngumpul kitu mah kari ger we atuh. Mikir naon deui?"
"Nyeta, semen da tos nitip artos di matril latif, paku tos aya di bumi, mung teu acan aya teh artos kanggo tukang basna......da eta saurna teh anu nengah biayana teh. Eueuhhh...abdi atuh timana biayana kanggo ayeuna mah.....", heuheuy deuh....asa getek ieu ceuli, si sardung nyebut abdi ari hareupeun apa mah.
"Teungenaheun euy ngomong teh", ceuk hate we da ari pok mah henteu.
Si Sardung rada mesem...bari ninggali ka kuring. Meureun rumasa rada beda ngagunakeun basa ari ngobrol jeung apa mah.
"tiasa ngekempel ngawujud janten barang teh, muhun ku koreh-koreh cok abdi mah. kengeng sabataeun meser, ka kesikeun mese. da ari batu mah abdi we ngunjalan ti wahangan ciparugpug".
"ih alus pagawean kitu teh".
"Muhun tiasa nitip artos kanggo semen oge, harita ngical domba dua. Lumayan tiasa dititipkeun di matrial".
"Jadi kari naoneun deui atuh ayeuna?", saur pun bapa.
"Muhun kanggo tukang bas pami tea mah maksakeun kahoyong nyi Rodiah, kapaksa we si jalu teh kudu ngencar. nya paling tabih we sareng bikangna 2 mah".
"Ih hade tah...boga sabaraha domba teh?".
"kantun lima deui ayeuna mah, nya pami si jalu kaluar mah jeung anu bikang dua", kantun anu mang ojon we...panginten. puguh eta mah nengah sareng mang ojon atuh. Tapi keun we ah da ayeuna keur keureuneuh. manawi we kajantenan deui. Muhun aya tungguaneun".
"Alus bener tah. Rek iraha atuh prakna kuriak teh?".
"Nyeta pun bojo teh...hoyong ngangge gambar anu aya dina komputer ieu yeuh", pokna teh bari nunjuk ka kuring.
"Ih eta mah keur gambar imah kuring atuh Dung. Ulah ah....", ceu kurin ggancang nyarita.
"Enya atuh wayahna we, pang gambarkeun deui. Didinya mah jigana rada bisa", pokna.
"Ukuran teh rek nyieun anu 35 elo we moal gede teuing. kahayng mah kamar tilu. make WC di jero imah ruang tengah dapur ayakeun. Sakitu. piraku teu bisa. Kade ptonganana anu jaman ayeuna. Tong jiga potonga sakola, ti baheula nepi kaayeuna angger wae kudu kitu. Teu ngeunaheun Uing mah".
"Na bet mamawa ka bagnuna sakola".
"Geuleuh tuda, iiihh....ti kuring keur leutik. nepi kaayeuna, bangunan sakola mah angger wae kitu. Cik atuh apanan anu ngeusianana teh, ilmuan wungkul. Jelema anu ngarti tapi ningan teu menyat wae, bangunan sakola teh angger we kitu. Paingan pendidikan teu maju wae, da buktina bangunan ge teu robah. Atung eneh atung eneh. kali-kali atuh sakola teh potongan imah spanyol", euleuh eta ngomong kamana wae.
"Standar bagnuna sakola atuh dung eta mah, kudu kitu'.
"Heueuh nyeta, matak hasilna anu diajar dina bangunan anu standar mah. pinterna teh ukur standar. euweuh menyatna. Sok tinggali ku didinya, bangunan sakola. rek satingkat atawa dua tingkat, angger bentukna teh kitu. Teu ngenaheun cek Uing mah".
"Ah teuing Dung ah. Didinya mah kamana wae ngomong teh. Rasa maneh rek nyieun imah gedong".
"Tah matakna. Imah Uing mah hayang bentukna hade. biayana leutik. anggeusna gancang. Mangga eta mah nyanggakeun. Kumaha bentuk imah anu hade keur uing. Yeuh bentuk imah teh bakal mangaruhan kana sikep jeung milikna papada jalma. apanan alloh oge moal ngarubah hiji kaum lamun kaumna eta sorangan teu ngarubah dirina. Uing hayang ubah sa eutik mah atuh...meh teu sarupeuk di imah teh".
"Hade niat teh Dung ".
"Aeh muhun. Manawi teh.....da eta atuh sok ngajak wae gurger ari ka abdi mah", ceuk si sardung bari nunjuk kakuring.
"Ah anu ieu yeuh Dung keur bestek imah didinya mah. Hade euy....bentuk imah na teh. Kuring harita ninggali imah di deukeut pasar bayongbong bentukna jiga kieu. sederhana tapi nyeni", ceuk kuring satutas nyokot conto gambar dina meja.
"tah bener anu ieu yeuh...cik injeum urang bejakeun ka nyi Rodiah. Jir....jigana manehna atoheun. bakal jigrah lah ninggali potongan kieu mah".
"Heueuh atuh top we tinggalikeun ka jikan didinya".
"Ke atuh urang bejakeun heula ka nyi Rodiah", kituna teh bari gancang cengkat indit mamawa gambar imah rek ditinggalikeun ka nyi Rodiah.
Sawatara si Udung balik, kuring sareng pun bapa jadi hulang huleng. Naha ieu teh apanan si Sardung dititah kadieu teh, rek badami kumaha alusna nyieun rohangan keur warung. Bet jadi mikiran imah si Sardung ieu teh. Tapi keun bae ketang sugan we rek nurut lieuh kana barang-barang anu manehna sugan aya sesana. heuheuy tuh ningan dibabrikeun rijkina...ari nurut ka kolot mah.
Nuhun sardung...sesa mah didinya ku kuring rek dipake nyieun rohangan keur warung pun bapa. Hade tah ide teh Dung. *23042010
PAH.....
27. PAH.....
Tah kecap eta. Nyebutkeunana teh...pas... dina hurup P logatna sok ditarikeun.
Pah......
heuheuy...dedengeeun...sakapeung mah sok diturutan kekecapan eta teh....Pah...
Mun teu ras Bandung teh jauh......ieu hate geus asa hayang sagok-gokeun we panggih, mangku...ngais..ngajodang...nyiuman, duanana. kumaha we budak leutik anu keur meujeuhna kumincir jeung bilatung dulang. Sagala beretek, sagala ngeunah. Matak pesenna oge meni loba. Teu kapikireun meureun...ku budak mah, kuring ti Bandung teh....balik usaha atawa naon. Anu penting teh jigana pesenan maranena katohonon.
Tapi keun bae...da rido atuh...keur saha deui usaha jeung naon wae anu dilakonan ayeuna...iwal keur maranehna. Anak pamajikan kuring.
Matakna.....geus mah dianggap beres pagawean jeung sagala tugas. Purat perot balik ti Ledeng teh. Enya oge karek sapeuting ditinggalkeun, meni asa geus sabulan we rarasaan teh. Da eta atuh kucapetangna, leuh....keur kuring mah matak kabiruyungan kusora budak teh. komo deui lamun ninggali tingkahna.
Paribasana pamajikan lamun ngasms iber ngeunaan budak, "ieu Puya hoyong ngobrol atawa ieu Imut hoyong ngobrol".
Jigana teh pamajikan kuring, bosen make ku kalimat eta....ganti jadi ..."ieu Puya naroskeun...Imut oge. Ceuk Imut mah, naha bet lami can uih wae. Ku weni teh dijawa nuju di jalan. Ceuk Imut teh, hayu atuh urang antosan di payun. Enya hayu, ceuk weni. Ari akang tos dimana ayeuna? ", Unggal sms ti pamajikan teh resep kuring mah. Sok lengkep sagala ngeunaan paripolah budak. Kabayang eta budak kumaha nyaritana jeung mamanjaanana.
Bari eta teh lamun geus ngasms kitu, teu kungsi lila kiringing hape disada. Teu aya kecap bubuka atawa kumaha we salam, ilaharna anu nelepon. Da ieu mah langsung pok torolong.
"Pah....," deuh meni gaya anak kuring nyebut papah. Untung euweuh si Udung. Si eta mah sok ngalelewaan mun anak kuring nyebut kitu teh.
"Papah-papah......leumpang.... papah mah", pok si sardung. Gerewek we ceurik budak teh, lamun geus dikitukeun ku si sardung. Dasar si ablahu, kabudak teh disasaruakeun jeung ngaheureuyan ka kolot.
"Puya ......sosis hiji, imut hiji. cokolatos puya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah.
Puya mah, sosis hiji, imut hiji. cokolatos puya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah.
Pah....didinya hujan teu? didieumah saur mamah hujan. Papahna nyarios atuh".
"Muhun pa ieu oge nuju nyarios, hoyong naon puya teh?"
Puya mah ..... sosis hiji, imut hiji. cokolatos puya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah.
"Pah....naha bet lami wae can uih,...saur imut".
"Apana ieu keur dijalan. Bade uih".
"Imut mah...hideng....puya hideng. Puya mah ameng sareng Intan. Imut mah sareng mamah. Imut teh hoyong......eh ....Puya mah...sosis hiji, imut hiji. cokolatos pya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah".
"Pah....tos heula nya....ieu di kamamahkeun".
Dedengeun. Anak kuring dedengeun pisan. Matak sok didedengekeun we lamun ank kuring keur capetng nyarita kitu.
Jenteuing ah...rek didengekeun rek henteu. Rek diengklokan rek henteu. Kuma karepna si sardung. rek bari ngitung cindung atawa nginum cikopi. rek nonggongan, ngajebewan atawa ngareret ukur kujur panon. Kuring rek tetep ngobrolkeun anak kuring. Anu celembeng, jeung haben wae lamun pesen dahareun teh.
Teu ieuh hayang ngahewag....keun bae da keur diajar nyarita. Komo anak kuring mah keur geulis teh....pinter deuih. celembeng. lucu hideng. bari mun kuring balik ti panyabaan, sok datang mukakeun panto bari ngajorowok tiluar...."Papaaaaah......" taaah .... sora eta anu pating koceak jeung pating jorowok ngageroan, ngabageakeun kuring. Duanana pating beretek. Pada-pada hayang dipangku.
Nyaan kacape...gawe jeung dijalan......musnah. Jag-jag deui, padahal mangku anak dua. Anu tadi riweuh pesen itu ieu. Geus jonghok mah ukur parebut anu hiji hayang di ais anu kadua hayang di jodang. Musanah kacape teh, sakitu bareurat oge anak kuring teh gasik di pangku jeung di jodang.
Padahal lumayan beurat. Teu beurat kumaha atuh.....anu cikal 17 kg, anu kadua 14 kg. heuheuy deudeuh....31kg. Anu rimbil dina aisan jeung dina punduk. Enya kalan-kalan mah....parebut anu hiji hayang di ais dina dada, ditangkeup. Anu hiji hayang di akod. Lanceukna anu hayang diais dina dada sok nyiwit lamun kagiliran diakod. Gerewek anu kadua ceurik di dicimit ku lanceukna. Sedengkeun sicikal....digengeureuhkeun ulah galak...gerewek deui ceurik. Leuh ieu ceuli meni pinuh ku anu sarono meureun.
Tapi papada kitu....enya oge cape, bari diturunkeun tina taktak atawa tonggong jeung aisan, bari parebut lahunan.....keur pangbebenyo kacape jeung beurt. Pesenan manehna gancang dibikeun masing-masing sarupa-sarupa. Puguh lamun ukur ditambrukeun mah....sok parebut jeung ceurik bagian kadua sok kajadian. Reret panon panitah kapamajikan geus surti...nyokot eusi keresek...ngabagi rata hiji ewang.
Geus boga mah sakeresek ewang.....enya oge ukur dicekel bari meni jiga anu atoh, leuh.....ieu hate. bungangan atoh kacida. Asa kapake.....naon rupa barang anu tadi dipesen bari diinget-inget. Naon anu kadaharan anu kudu dibeuli. Dibageakeun....bari brak masing-masing keresek dibuka...terus cacamuilan didahar bari nyaritakeun sagala pangalmanana ulina.
Heuheuy....kuring bet heueuh......asa ku resep. Suka sedih. Ningan kieu jadi bapa teh. Asa kapake jadi bapa teh lamun barang beuli terus di aropi jiga anu katarima...leuh dunya teh ningan anu kulawarga urang wungkul.
"Paaah......hoyong?", biasana anu leutik anu sok nawaran bari langsung ngawewel-wewel kana baham kuring. Teu meunang henteu, eta kadaharan, kudu we digegel saeutik wae mah.
leuhhhhh..... anak kuring. Sing bagja temenan hidep tehnya......
*22042010
Tah kecap eta. Nyebutkeunana teh...pas... dina hurup P logatna sok ditarikeun.
Pah......
heuheuy...dedengeeun...sakapeung mah sok diturutan kekecapan eta teh....Pah...
Mun teu ras Bandung teh jauh......ieu hate geus asa hayang sagok-gokeun we panggih, mangku...ngais..ngajodang...nyiuman, duanana. kumaha we budak leutik anu keur meujeuhna kumincir jeung bilatung dulang. Sagala beretek, sagala ngeunah. Matak pesenna oge meni loba. Teu kapikireun meureun...ku budak mah, kuring ti Bandung teh....balik usaha atawa naon. Anu penting teh jigana pesenan maranena katohonon.
Tapi keun bae...da rido atuh...keur saha deui usaha jeung naon wae anu dilakonan ayeuna...iwal keur maranehna. Anak pamajikan kuring.
Matakna.....geus mah dianggap beres pagawean jeung sagala tugas. Purat perot balik ti Ledeng teh. Enya oge karek sapeuting ditinggalkeun, meni asa geus sabulan we rarasaan teh. Da eta atuh kucapetangna, leuh....keur kuring mah matak kabiruyungan kusora budak teh. komo deui lamun ninggali tingkahna.
Paribasana pamajikan lamun ngasms iber ngeunaan budak, "ieu Puya hoyong ngobrol atawa ieu Imut hoyong ngobrol".
Jigana teh pamajikan kuring, bosen make ku kalimat eta....ganti jadi ..."ieu Puya naroskeun...Imut oge. Ceuk Imut mah, naha bet lami can uih wae. Ku weni teh dijawa nuju di jalan. Ceuk Imut teh, hayu atuh urang antosan di payun. Enya hayu, ceuk weni. Ari akang tos dimana ayeuna? ", Unggal sms ti pamajikan teh resep kuring mah. Sok lengkep sagala ngeunaan paripolah budak. Kabayang eta budak kumaha nyaritana jeung mamanjaanana.
Bari eta teh lamun geus ngasms kitu, teu kungsi lila kiringing hape disada. Teu aya kecap bubuka atawa kumaha we salam, ilaharna anu nelepon. Da ieu mah langsung pok torolong.
"Pah....," deuh meni gaya anak kuring nyebut papah. Untung euweuh si Udung. Si eta mah sok ngalelewaan mun anak kuring nyebut kitu teh.
"Papah-papah......leumpang.... papah mah", pok si sardung. Gerewek we ceurik budak teh, lamun geus dikitukeun ku si sardung. Dasar si ablahu, kabudak teh disasaruakeun jeung ngaheureuyan ka kolot.
"Puya ......sosis hiji, imut hiji. cokolatos puya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah.
Puya mah, sosis hiji, imut hiji. cokolatos puya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah.
Pah....didinya hujan teu? didieumah saur mamah hujan. Papahna nyarios atuh".
"Muhun pa ieu oge nuju nyarios, hoyong naon puya teh?"
Puya mah ..... sosis hiji, imut hiji. cokolatos puya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah.
"Pah....naha bet lami wae can uih,...saur imut".
"Apana ieu keur dijalan. Bade uih".
"Imut mah...hideng....puya hideng. Puya mah ameng sareng Intan. Imut mah sareng mamah. Imut teh hoyong......eh ....Puya mah...sosis hiji, imut hiji. cokolatos pya hiji, imut hiji, susu kotak rasa stroberi puya hiji, imut hiji. Meser coklat puya hiji,imut hiji, nabati sip puya hiji, imut hiji, pray ciken meser tujuh ceuk mamah eta mah".
"Pah....tos heula nya....ieu di kamamahkeun".
Dedengeun. Anak kuring dedengeun pisan. Matak sok didedengekeun we lamun ank kuring keur capetng nyarita kitu.
Jenteuing ah...rek didengekeun rek henteu. Rek diengklokan rek henteu. Kuma karepna si sardung. rek bari ngitung cindung atawa nginum cikopi. rek nonggongan, ngajebewan atawa ngareret ukur kujur panon. Kuring rek tetep ngobrolkeun anak kuring. Anu celembeng, jeung haben wae lamun pesen dahareun teh.
Teu ieuh hayang ngahewag....keun bae da keur diajar nyarita. Komo anak kuring mah keur geulis teh....pinter deuih. celembeng. lucu hideng. bari mun kuring balik ti panyabaan, sok datang mukakeun panto bari ngajorowok tiluar...."Papaaaaah......" taaah .... sora eta anu pating koceak jeung pating jorowok ngageroan, ngabageakeun kuring. Duanana pating beretek. Pada-pada hayang dipangku.
Nyaan kacape...gawe jeung dijalan......musnah. Jag-jag deui, padahal mangku anak dua. Anu tadi riweuh pesen itu ieu. Geus jonghok mah ukur parebut anu hiji hayang di ais anu kadua hayang di jodang. Musanah kacape teh, sakitu bareurat oge anak kuring teh gasik di pangku jeung di jodang.
Padahal lumayan beurat. Teu beurat kumaha atuh.....anu cikal 17 kg, anu kadua 14 kg. heuheuy deudeuh....31kg. Anu rimbil dina aisan jeung dina punduk. Enya kalan-kalan mah....parebut anu hiji hayang di ais dina dada, ditangkeup. Anu hiji hayang di akod. Lanceukna anu hayang diais dina dada sok nyiwit lamun kagiliran diakod. Gerewek anu kadua ceurik di dicimit ku lanceukna. Sedengkeun sicikal....digengeureuhkeun ulah galak...gerewek deui ceurik. Leuh ieu ceuli meni pinuh ku anu sarono meureun.
Tapi papada kitu....enya oge cape, bari diturunkeun tina taktak atawa tonggong jeung aisan, bari parebut lahunan.....keur pangbebenyo kacape jeung beurt. Pesenan manehna gancang dibikeun masing-masing sarupa-sarupa. Puguh lamun ukur ditambrukeun mah....sok parebut jeung ceurik bagian kadua sok kajadian. Reret panon panitah kapamajikan geus surti...nyokot eusi keresek...ngabagi rata hiji ewang.
Geus boga mah sakeresek ewang.....enya oge ukur dicekel bari meni jiga anu atoh, leuh.....ieu hate. bungangan atoh kacida. Asa kapake.....naon rupa barang anu tadi dipesen bari diinget-inget. Naon anu kadaharan anu kudu dibeuli. Dibageakeun....bari brak masing-masing keresek dibuka...terus cacamuilan didahar bari nyaritakeun sagala pangalmanana ulina.
Heuheuy....kuring bet heueuh......asa ku resep. Suka sedih. Ningan kieu jadi bapa teh. Asa kapake jadi bapa teh lamun barang beuli terus di aropi jiga anu katarima...leuh dunya teh ningan anu kulawarga urang wungkul.
"Paaah......hoyong?", biasana anu leutik anu sok nawaran bari langsung ngawewel-wewel kana baham kuring. Teu meunang henteu, eta kadaharan, kudu we digegel saeutik wae mah.
leuhhhhh..... anak kuring. Sing bagja temenan hidep tehnya......
*22042010
KAMEREKAAN
26. KAMEREKAAN
Kapaksa peuting ieu mah, kuring kudu ngaronda. Padahal mun ningali jadawal ronda mal lain giliran kuring. Tapi duka kumaha ieu hate asa ku teungarareunah. Ah dari pada ngalamun diimah sorangan bari hese sare mending miluan ngaronda jeung babaturan bari ngobrol itung-itung ngabangbrangkeun katugenah hate.
Jlig we ti imah turun bari teu poho senter jeung pangkarang anu dijieun tina ruyung kawung. Teu panjang ukur satengah meter. Ngan geus dialus-alus dibunerkeun bari rada gede kahareup. Malah mah dihampelas bari disirlak deuih. Tamba maturan kakeueung we mawa pakarang teh, da ari aya mah bangsat tacan tangtu digunakeun.
Teuing mun tea mah aya bangsat, ku tewasa. Atawa kuringna we anu teu wani lamun pa amprok mah. Dina emprona lamun tea mah aya maling…mending lumpat we bari ngagorowok. Mawa pakarang the Ieumah ukur maturan kakeueung. Dibawa soteh.
Dua lengkah tina tepas, tihang listrik langsung ditakolan 11 kali. Kadenge tibeh kulon aya anu nembalan ku sora nakol loceng pos ronda
“aeh ninggan geus aya batur. Si sardung nyaring keneh kitu? Ah dina geus sarena oge rek digudrag we….. ah.
“Aeh tuh ningan panjang umur, boro ku kuring rek digudrag, Dung”.
“Aya naon kitu?”
“Kuring, asa hayang ngadurukan bari meuleun sampe atawa jagong”, pok teh rada ngilungan karuwet hate. Ah ketang teuing karuwet teuing naon. Da puguh pipikiran teh asa teu pararuguh peuting ieu mah. Teuing aya kila-kila naon. Tapi muga-muga we pialuseun.
“enya bener, puguh asa bakal ngeunah yeuh lamun meuleum sampeu. Tadi beurang ninggali tangkal sampe anu mang Ojon meuni baradag. Kabeneran manehna peuting ieu ngaronda. Geus gogoleran oge cengkat deui. Eta ku muruhmuyna sampe mang Ojon mah, bari koneng atuh”, pok si Udung ngengklokan.
“Hayu atuh, Dung. Urang bebeja heula atuh ka mang Ojon”.
“Alah can tangtu mere bebeja mah. Keun bae ngalana we anu sisi gawir. Dirabut bari lumpat oge bakal beunang. Keu urang bawa ka pos ronda. Geus dial amah, rek nyangka rek hentu jeun teuing lah. Da manehna ge bakal ngahakan atuuh”.
Eehhm….. eta kalakuan cacakan …. Ah ketang da ieu mah ngaronda barina oge lain keur jumaahan. Dasar atuh anu gede wejus … sipolos tomo.
Kincid we si sardung indit ka kebon mang Ojon, kuring oge nuturkeun. Karunya bisi heseeun ngarabutna. Geus mah dekeut kana gawir, teu sirikna ngajleng bari ngarawel atuh si sardung, ngarabut sampena teh. Bener garede, nya lumayan lah sagarede pigeulang leungeun. Bari aya kana opat siki sanajan ukur satangkal.
“Cukuplah, hayu. Bisi ambek mang Ojon loba-loba teuing mah”, cekeng teh.
Kela urang potongan heula tangkalna”, pok si Udung, bari semu culang cileung. Abong teu biasa ngala sampeu batur.
“Bebeja Dung euylah, sieun Kuring mah. Hayoh disakompet daunkeun jeung batur”.
“Enya atuh, meni miit pisan didinya mah. Keun we atuh apanan engke oge bakal dibawa kahareupeunana”.
“Hayu, gancang”.
“Na ari didinya, meni ngababarikeun. Caangan atuh ieu poek. Kalahka we mawa batre”.
“Aeh heueuh. Uing mah gemper euy. Tara biasa”.
“Na ari didinya, memangna Uing biasa maling. Barina oge ieu mah ngala tiheula. Bebeja engke bari nyampeurkeun. Apanan rek dibeuleumna oge dina durukan hareupeun pos ronda”.
“Alah didinya mah”, ceuk kuring bari teu sirikna, digusur si Udung. Diburu-buru ku kuring. Nyaan ngadeg-deg ieu hate. Cacakan ukur ninggali ngarabut. Leuh….asa dosa.
“Tobatna kumaha dung euy?”
“Alah, naha didinya… meni kudu tobat sagala. Apanan ayeuna oge panggih atuh jeung mang Ojon. Keun kuma uing masalah eta mah. Tenanglah”, ceuk si Udung.
“Ieu atuh lesotkeun…samping”, pokna deui, anu teu karasa terus ku kuring digugunyeung sampingna.
“Hehehe….poho Dung euy. Hampura”.
“Uing eungap gehel siah”.
“Heueuh apanan Kuring geus menta dihampura, didinya mah…. Ayeuna giliran didinya menta dihamppura ka mang Ojon”.
“Teuhnya didinya mah, pake kasempetan, ari mumul ngomong teh”.
“Aing….. didinya. Eeta ngomong ka Kuring meni nyebut mumul”.
“Naha didinya hayang dihargaan?”, ceuk si Udung siga anukeuheul dumeh dikenyang sampingna anu meulit kana beuheungna tadi.
“ Moalnya hayang diharagaan maling sampeu?”
“Sardung siah. Didinya anu maling mah. Kuring mah ukur nganteur”.
“Sarua anu nganteur jeung anu maling ge. Dosa tateh”.
“Naha bet dilakukeun?”
“Apana ku kabita muruhmuyna sampe atuh”, bet ku teu ngarasa dosa ari si sardung ngalakukeun kitupatut teh. Iihhh….aing mah era. Teu karasa lempang teh geus hareupeun pos ronda, bari celengkeung mang Ojon nyarita. Hate kuring kacida pisan gnagebegna, boa-boa bakal ngambek mang Ojon teh. Duh gustiiii…..tulungan abdi. Da si Sardun ganu kitu tea mah, make maling sampe sagala.
“Syukur euy. Geus ngala sampe. Boro tadi mah rek nitah kadidinya teh”, ceuk mang Ojon. Euleu ieu hate meni ngemplong.
“Nya ceuk Uing oge. Geus aya ilapatna atuh ka jelema soleh mah. Matak Uing wani ngala oge”, ceuk si sardung jiga anu heueuh wae meunang ilapat.
“Teuing ah siah, kumadinya we”.
“Dieu Dung urang beuleum. Ku emang”.
“Yeuh mang can dikerik. Da bieu atuh kaburu digunyeng samping. Meni eungap gera”.
“Wayahna we atuh Dung. Da dosa sorangan tateh. Bongan teu bebeja”, ceuk kuring.
“Alaaah….etah.nahaaa…. didinya. Ku teung ngadaenge. Sakitu mang Ojon tarik kitu nyarios, nya mang?. Dung ngala sampeu kaditu. Tapi kusabab geus kajudi ti imah keneh bakal kitu, Uing hihidenganan. Karunya we atuh Uing mah ka Mang Ojon. Jeung dueih cape atuh Uing lamun ke balik deui ngala sampeu”.
“Enya bener Dung. Anggur emang nuhun geus dipangalakeun. Anu sisi gawirna nya?”
“Tuh nya bener. Uing mah tepat atuh kana ilapat mah. Leres pisan tetah mang. Anu caket gawir”, ceuk si sardung bari meni jiga anu enya we meunang ilapat.
“Yeuh jang Dung geus asak, sok kdianya raosan”, ceuk mang Ojon, nawaran ka si sardungjeungka Kuring. Heueuh bet ku teukarasa ari bari ngobrol mah. Sampeu asa karek bieu di ala ayeuna geus bisa didahar deui.
“Tuh…Dung. Emang mawa gula beureum. Di pos ronda sisi katuhu, cokot”.
“Tuh bener. Yakin ieu mah. Ilapat Uing anu bener. Hayang ngala sampeu sabab aya anu nitah. Bari si Emang geus nyiapkeun gula beureum. Hade mang”, ceuk si sardung meni gasik nangtung nyokot gula beureum dijero pos ronda”.
“Gula kidul ningan mang”, ceuk kuring.
“Nyeta pun anak. Nembe tadi nganjang ka Bibina di Bungbulang. Mekel dua bonnjor. Dibawa we ku emang tilu gandu”, ceuk mang Ojon.
Memeh ngahuap, kuring mah ninggali heula si sardung, ku jiga meni ngeunah cacamuilan ngadahar sampeu jeung gula beureum. Sebel Aing, meni cacaleuhakan kitu, si sardung”.
“Hok hok ahuh, henah henggeng hanas heneh”, cek si sardung bari mamemong kana sampeu jeung gula anu.
“Alah ngomong teh, eta tong mamemong teuing. Rasa maneh gratis, moal ieuh aya anu nyoro”, pok teh.
“Heunah heung”, pokna deui bari terus we mamemom. Itu gera meni geus kop deui kop deui, sakitu geus beak tilu parpat gelempeng.
“Sardung….na dahar teh jiga kasurupan didinyamah”, ceu kuring.
“Sok-sok eta dahar, na leungeun”, pokna kalah malikeun.
“teu kudu dititah uing mah da geus puguh. Ari didinya ihh…tobat dung euy”.
Teukarasa waktu meni nyerelek pisan. Asa can ngurilingan lembur, tapi ieu geus kadenge waktu janari leutik. Anu ngahudangkeun geus mimiti kadenge tikajauhan. Si sardung anu tadi cacaleuhakan katinggali ngahuleng hareupeun pos ronda bari diuk dina tempat panyarandean.
“Tuh geus kadenge anu ngahudangkeun”,
“Ah…keun we ku mang Enjo… da lain bagian Uing ieuh ayeuna mah, jadi imamna oge”.
“heuh saha anu daekeun jadi ma’mumna atuh, puguh ajenganana oge maling sampeu”, ceu kuring bari nangtung ngabatekan anu carangekul. Puguh atuh teu sakerejep pisan peureum bari terus siduru bari ngobrol ngaler ngidul jeung mang Ojon.
Bari ngabatek leungeun kaluhur, beungeut tanggah ninggali kalangit. Angger… masih keneh poek. Tong boro bentang, bulan oge teu daek datang. Janari leutik keur kuring asa angger jiga tadi tengah peuting. Masih poek mongkleng buta rata, sirikna teu kaciri ngupetkeun curuk-curuk acan. Gancang datang panon poe, caangan hate kuring anu keur teu puguh rarasaan.
Ah, mudah-mudahan poe ayeuna hate kuring sing sacaang saperti panon poe anu bakal moncorong.
Amin.
“Hayu balik, kalahka ngalamun bari nguliat didinya mah”.
“Kunaon Dung, nyekelan beuteung? Kamerekaannya? Matakna mun dahar teh tong jiga anu bakal kabeakeun batur atuh. Tapi top we rasakeun kusorangan, tong mamawa ka Kuring. Ieu mah, iihhh…meni mamemom rasa maneh geratis didinya mah”.
“Alah gancang hayu…teu kuat yeuh engap. Hayang ka cai deuih”.
“Jig-jig we sorangan bis kaborosotan. Moal enya kacai kukuring dianteur. Asa nateh meni kungenah”.
“Na ari didinya. Apanan ngala sampeuna oge duaan atuh”, ceuk si sardung.
Eleh…. deet. Leumpang ngagancangan nuturkeun si Udung anu teu sirikna rek bari lumpat bari leumpang ngageang jiga aya anu ngahalangan dina palebah bujurna.
“Tah siah rasakeun anu rasa mokaha teh. Matakna atuh…..
*22042010
Kapaksa peuting ieu mah, kuring kudu ngaronda. Padahal mun ningali jadawal ronda mal lain giliran kuring. Tapi duka kumaha ieu hate asa ku teungarareunah. Ah dari pada ngalamun diimah sorangan bari hese sare mending miluan ngaronda jeung babaturan bari ngobrol itung-itung ngabangbrangkeun katugenah hate.
Jlig we ti imah turun bari teu poho senter jeung pangkarang anu dijieun tina ruyung kawung. Teu panjang ukur satengah meter. Ngan geus dialus-alus dibunerkeun bari rada gede kahareup. Malah mah dihampelas bari disirlak deuih. Tamba maturan kakeueung we mawa pakarang teh, da ari aya mah bangsat tacan tangtu digunakeun.
Teuing mun tea mah aya bangsat, ku tewasa. Atawa kuringna we anu teu wani lamun pa amprok mah. Dina emprona lamun tea mah aya maling…mending lumpat we bari ngagorowok. Mawa pakarang the Ieumah ukur maturan kakeueung. Dibawa soteh.
Dua lengkah tina tepas, tihang listrik langsung ditakolan 11 kali. Kadenge tibeh kulon aya anu nembalan ku sora nakol loceng pos ronda
“aeh ninggan geus aya batur. Si sardung nyaring keneh kitu? Ah dina geus sarena oge rek digudrag we….. ah.
“Aeh tuh ningan panjang umur, boro ku kuring rek digudrag, Dung”.
“Aya naon kitu?”
“Kuring, asa hayang ngadurukan bari meuleun sampe atawa jagong”, pok teh rada ngilungan karuwet hate. Ah ketang teuing karuwet teuing naon. Da puguh pipikiran teh asa teu pararuguh peuting ieu mah. Teuing aya kila-kila naon. Tapi muga-muga we pialuseun.
“enya bener, puguh asa bakal ngeunah yeuh lamun meuleum sampeu. Tadi beurang ninggali tangkal sampe anu mang Ojon meuni baradag. Kabeneran manehna peuting ieu ngaronda. Geus gogoleran oge cengkat deui. Eta ku muruhmuyna sampe mang Ojon mah, bari koneng atuh”, pok si Udung ngengklokan.
“Hayu atuh, Dung. Urang bebeja heula atuh ka mang Ojon”.
“Alah can tangtu mere bebeja mah. Keun bae ngalana we anu sisi gawir. Dirabut bari lumpat oge bakal beunang. Keu urang bawa ka pos ronda. Geus dial amah, rek nyangka rek hentu jeun teuing lah. Da manehna ge bakal ngahakan atuuh”.
Eehhm….. eta kalakuan cacakan …. Ah ketang da ieu mah ngaronda barina oge lain keur jumaahan. Dasar atuh anu gede wejus … sipolos tomo.
Kincid we si sardung indit ka kebon mang Ojon, kuring oge nuturkeun. Karunya bisi heseeun ngarabutna. Geus mah dekeut kana gawir, teu sirikna ngajleng bari ngarawel atuh si sardung, ngarabut sampena teh. Bener garede, nya lumayan lah sagarede pigeulang leungeun. Bari aya kana opat siki sanajan ukur satangkal.
“Cukuplah, hayu. Bisi ambek mang Ojon loba-loba teuing mah”, cekeng teh.
Kela urang potongan heula tangkalna”, pok si Udung, bari semu culang cileung. Abong teu biasa ngala sampeu batur.
“Bebeja Dung euylah, sieun Kuring mah. Hayoh disakompet daunkeun jeung batur”.
“Enya atuh, meni miit pisan didinya mah. Keun we atuh apanan engke oge bakal dibawa kahareupeunana”.
“Hayu, gancang”.
“Na ari didinya, meni ngababarikeun. Caangan atuh ieu poek. Kalahka we mawa batre”.
“Aeh heueuh. Uing mah gemper euy. Tara biasa”.
“Na ari didinya, memangna Uing biasa maling. Barina oge ieu mah ngala tiheula. Bebeja engke bari nyampeurkeun. Apanan rek dibeuleumna oge dina durukan hareupeun pos ronda”.
“Alah didinya mah”, ceuk kuring bari teu sirikna, digusur si Udung. Diburu-buru ku kuring. Nyaan ngadeg-deg ieu hate. Cacakan ukur ninggali ngarabut. Leuh….asa dosa.
“Tobatna kumaha dung euy?”
“Alah, naha didinya… meni kudu tobat sagala. Apanan ayeuna oge panggih atuh jeung mang Ojon. Keun kuma uing masalah eta mah. Tenanglah”, ceuk si Udung.
“Ieu atuh lesotkeun…samping”, pokna deui, anu teu karasa terus ku kuring digugunyeung sampingna.
“Hehehe….poho Dung euy. Hampura”.
“Uing eungap gehel siah”.
“Heueuh apanan Kuring geus menta dihampura, didinya mah…. Ayeuna giliran didinya menta dihamppura ka mang Ojon”.
“Teuhnya didinya mah, pake kasempetan, ari mumul ngomong teh”.
“Aing….. didinya. Eeta ngomong ka Kuring meni nyebut mumul”.
“Naha didinya hayang dihargaan?”, ceuk si Udung siga anukeuheul dumeh dikenyang sampingna anu meulit kana beuheungna tadi.
“ Moalnya hayang diharagaan maling sampeu?”
“Sardung siah. Didinya anu maling mah. Kuring mah ukur nganteur”.
“Sarua anu nganteur jeung anu maling ge. Dosa tateh”.
“Naha bet dilakukeun?”
“Apana ku kabita muruhmuyna sampe atuh”, bet ku teu ngarasa dosa ari si sardung ngalakukeun kitupatut teh. Iihhh….aing mah era. Teu karasa lempang teh geus hareupeun pos ronda, bari celengkeung mang Ojon nyarita. Hate kuring kacida pisan gnagebegna, boa-boa bakal ngambek mang Ojon teh. Duh gustiiii…..tulungan abdi. Da si Sardun ganu kitu tea mah, make maling sampe sagala.
“Syukur euy. Geus ngala sampe. Boro tadi mah rek nitah kadidinya teh”, ceuk mang Ojon. Euleu ieu hate meni ngemplong.
“Nya ceuk Uing oge. Geus aya ilapatna atuh ka jelema soleh mah. Matak Uing wani ngala oge”, ceuk si sardung jiga anu heueuh wae meunang ilapat.
“Teuing ah siah, kumadinya we”.
“Dieu Dung urang beuleum. Ku emang”.
“Yeuh mang can dikerik. Da bieu atuh kaburu digunyeng samping. Meni eungap gera”.
“Wayahna we atuh Dung. Da dosa sorangan tateh. Bongan teu bebeja”, ceuk kuring.
“Alaaah….etah.nahaaa…. didinya. Ku teung ngadaenge. Sakitu mang Ojon tarik kitu nyarios, nya mang?. Dung ngala sampeu kaditu. Tapi kusabab geus kajudi ti imah keneh bakal kitu, Uing hihidenganan. Karunya we atuh Uing mah ka Mang Ojon. Jeung dueih cape atuh Uing lamun ke balik deui ngala sampeu”.
“Enya bener Dung. Anggur emang nuhun geus dipangalakeun. Anu sisi gawirna nya?”
“Tuh nya bener. Uing mah tepat atuh kana ilapat mah. Leres pisan tetah mang. Anu caket gawir”, ceuk si sardung bari meni jiga anu enya we meunang ilapat.
“Yeuh jang Dung geus asak, sok kdianya raosan”, ceuk mang Ojon, nawaran ka si sardungjeungka Kuring. Heueuh bet ku teukarasa ari bari ngobrol mah. Sampeu asa karek bieu di ala ayeuna geus bisa didahar deui.
“Tuh…Dung. Emang mawa gula beureum. Di pos ronda sisi katuhu, cokot”.
“Tuh bener. Yakin ieu mah. Ilapat Uing anu bener. Hayang ngala sampeu sabab aya anu nitah. Bari si Emang geus nyiapkeun gula beureum. Hade mang”, ceuk si sardung meni gasik nangtung nyokot gula beureum dijero pos ronda”.
“Gula kidul ningan mang”, ceuk kuring.
“Nyeta pun anak. Nembe tadi nganjang ka Bibina di Bungbulang. Mekel dua bonnjor. Dibawa we ku emang tilu gandu”, ceuk mang Ojon.
Memeh ngahuap, kuring mah ninggali heula si sardung, ku jiga meni ngeunah cacamuilan ngadahar sampeu jeung gula beureum. Sebel Aing, meni cacaleuhakan kitu, si sardung”.
“Hok hok ahuh, henah henggeng hanas heneh”, cek si sardung bari mamemong kana sampeu jeung gula anu.
“Alah ngomong teh, eta tong mamemong teuing. Rasa maneh gratis, moal ieuh aya anu nyoro”, pok teh.
“Heunah heung”, pokna deui bari terus we mamemom. Itu gera meni geus kop deui kop deui, sakitu geus beak tilu parpat gelempeng.
“Sardung….na dahar teh jiga kasurupan didinyamah”, ceu kuring.
“Sok-sok eta dahar, na leungeun”, pokna kalah malikeun.
“teu kudu dititah uing mah da geus puguh. Ari didinya ihh…tobat dung euy”.
Teukarasa waktu meni nyerelek pisan. Asa can ngurilingan lembur, tapi ieu geus kadenge waktu janari leutik. Anu ngahudangkeun geus mimiti kadenge tikajauhan. Si sardung anu tadi cacaleuhakan katinggali ngahuleng hareupeun pos ronda bari diuk dina tempat panyarandean.
“Tuh geus kadenge anu ngahudangkeun”,
“Ah…keun we ku mang Enjo… da lain bagian Uing ieuh ayeuna mah, jadi imamna oge”.
“heuh saha anu daekeun jadi ma’mumna atuh, puguh ajenganana oge maling sampeu”, ceu kuring bari nangtung ngabatekan anu carangekul. Puguh atuh teu sakerejep pisan peureum bari terus siduru bari ngobrol ngaler ngidul jeung mang Ojon.
Bari ngabatek leungeun kaluhur, beungeut tanggah ninggali kalangit. Angger… masih keneh poek. Tong boro bentang, bulan oge teu daek datang. Janari leutik keur kuring asa angger jiga tadi tengah peuting. Masih poek mongkleng buta rata, sirikna teu kaciri ngupetkeun curuk-curuk acan. Gancang datang panon poe, caangan hate kuring anu keur teu puguh rarasaan.
Ah, mudah-mudahan poe ayeuna hate kuring sing sacaang saperti panon poe anu bakal moncorong.
Amin.
“Hayu balik, kalahka ngalamun bari nguliat didinya mah”.
“Kunaon Dung, nyekelan beuteung? Kamerekaannya? Matakna mun dahar teh tong jiga anu bakal kabeakeun batur atuh. Tapi top we rasakeun kusorangan, tong mamawa ka Kuring. Ieu mah, iihhh…meni mamemom rasa maneh geratis didinya mah”.
“Alah gancang hayu…teu kuat yeuh engap. Hayang ka cai deuih”.
“Jig-jig we sorangan bis kaborosotan. Moal enya kacai kukuring dianteur. Asa nateh meni kungenah”.
“Na ari didinya. Apanan ngala sampeuna oge duaan atuh”, ceuk si sardung.
Eleh…. deet. Leumpang ngagancangan nuturkeun si Udung anu teu sirikna rek bari lumpat bari leumpang ngageang jiga aya anu ngahalangan dina palebah bujurna.
“Tah siah rasakeun anu rasa mokaha teh. Matakna atuh…..
*22042010
Langganan:
Postingan (Atom)